Efsane; Hasan ile Emine birbirlerini severler, ancak kavuşmaları zordur. Ama yine de Hasan, Emine’yi ailesinden ister. Oba gelenekine göre Emine ile evlenebilmesi için köyden Oba’ya hiç dinlenmeden bir çuval tuz taşıması gerekir.
Hasan, Emine ile birlikte sırtında tuz çuvalı köyden yola çıkar. Yol aldıkça, güneşin ve terinin erittiği tuzun tesiri ile çuvaldaki tuzlar sırtını yakmaya başlar. Hasan tüm gücüyle tuz çuvalını taşımaya çalışır ama bir süre sonra yorgunluktan bitkin düşer ve yığılır kalır. Bunun üzerine Emine tuz çuvalını alır, yola devam eder; Hasan arkasından “ben gelemiyom Emine’m” diye bağırır, Emine de “sesime doğru gel Hasan’ım” der. Birbirlerini kaybederler. O günden sonra Hasan’ı gören olmaz. Emine, Hasan’ın gömleğinin bir parçasını dere kenarında bulur ve bir süre sonra dere kenarındaki bir ağaca Hasan’ın gömleği ile kendini asar…